Heel veel last minute geregel, maar uiteindelijk zitten we dan toch rond een uur of 9 op donderdagavond in de auto richting Neukirchen. Met dit jaar een uitzonderlijk hoge opkomst van wel 7 man/vrouw om het seizoen mee te openen. En dit jaar met de insteek van een techniek training, waarvoor ik 3 echte profi’s heb weten te regelen!
Om het maar meteen goed te doen, een nieuwe route aangezien de A61 veranderd is in een bouwput en zo zie ik (al knikkebollend) weer eens wat andere stukken autobahn voorbij trekken. Uiteindelijk draaien rond een uur of 5 de bolides van KT en Rogier het erf op bij de familie Brunner. Het feest kan beginnen!

Maar eerst een paar uurtjes maffen.. zodoende staan we rond een uur of 11 in Kaprun om warm te skieen en te wennen aan de (geleende) latten. Terwijl ik bijzonder onelegant probeer een setje slalombakken te beteugelen wordt er vanuit de lift mijn naam geroepen.. wederzijdse verwarring alom, maar het blijkt Berber te zijn die samen met Walter en Lisa, unsere profi’s, ook op weg is naar boven, blijkbaar skieen we nog steeds overduidelijk als een stel nederlanders die wel een techniektraining kunnen gebruiken..

Terwijl wij even wachten op onze leraren, op het terras in de zon, komt nog een bekende voorbij gewandeld: Maarten Huisman van het Snow Safety Center. It’s a small world after all!
De profi’s arriveren en we kunnen aan de slag! De indeling stond eigenlijk al vast en zo knalt ieder groepje met zijn eigen leraar weg.. om een lang verhaal kort te houden, we werken 2 uur lang aan houding, techniek en vooral leren we om gebruik te maken van onze carveskis. Walter laat er geen gras over groeien en jaagt ons uiteindelijk ook nog even over een buckelpiste heen.. auch! Gelukkig weten we hem daarna tot een schnappsmoment te verleiden! Als afsluiter blijven we allemaal nog even hangen in het Alpin Center om enthousiaste verhalen uit te wisselen en onze profi’s uit te horen..
‘s Avonds het bekende recept van een hapje eten, borreltje drinken en heel heel heel diep slapen…
De volgende ochtend begint eigenlijk in de file.. jawel.. want half Oostenrijk/Tsjechië/Duitsland heeft besloten om te gaan skieen en heeft daarvoor de gletsjer van Kaprun uitgekozen: effect is dus dat er 8000+ mensen op een gletsjer aan het krabbelen zijn en er gigantische rijen voor -euh- alles staan.

Gelukkig weten onze leraren wat rustiger plaatsjes te vinden en profiteren wij van de lunch tijd (minder druk op de piste).. 4 uur trainen en de lampjes beginnen links en rechts alweer uit te gaan, maar we krijgen lof en natuurlijk een buckelpiste als laatste. Het schnappsmoment is natuurlijk ook niet vergeten (hoe snel wij mensen kunnen verpesten.. )
‘s Avonds is het weer eten, brandende borrels, toupen en een beetje op tijd naar bed, want de volgende ochtend gaan we héél vroeg weer de pistes op om maximaal te kunnen profiteren!

De volgende ochtend begint iets flitsender dan de ochtend ervoor, alhoewel Walter en Berber er een lange nacht op hebben zitten, zitten we toch rond 9 uur boven de 3000 meter op de Kitzsteinhorn. Wederom een dagje lekker doorknallen en nog eens met onze neus op de feiten worden gedrukt. Rogier scoort eindelijk zijn felbegeerde apfelstrudel en daarna sluiten we af met een 45 graden hellinkje, een buckelpiste en heel veel goed advies van Walter. Ter afscheid hebben we (natuurlijk) nog een schnappsmoment en daarna is het omkleden, auto in en richting huis..
Om 3:00 rollen Marlous en ik tevreden ons bedje in… dromend over de volgende tour!
